بیماری جذام توسط باسیلی به نام مایکوباکتریوم لپرا ایجاد می‌شود. این بیماری در گذشته باعث وحشت مردم می‌شد اما حال حاضر درمان موثری برای آن وجود دارد.
بیشترین آمار (90 درصد) افراد مبتلا به جذام درکشورهای هند، نپال، ماداگاسکار، موزامبیک و برزیل زندگی می‌کنند.
دوره نهفتگی جذام بسیار طولانی است و ممکن است حتی تا چند سال طول بکشد، بنا بر این روند پیشروی آرامی دارد.
زخم‌های بیماری جذام چهره را دچار تغییرات اصلاح ناپذیری می‌کند و همین امر سبب می‌شود تا مبتلایان، علاوه بر رنج بیماری، درد روحی انزوا و تنهایی را نیز تحمل کنند.
بیماری جذام از طریق ارتباط نزدیک و طولانی مدت منتقل می‌شود و یکی از ابزارهای انتقال، آب و ترشحات بینی فرد بیمار است.
در بیماری جذام به علت حمله باسیل عامل بیماری به اعصاب محیطی، باعث ایجاد بی حسی در پوست می‌شود به طوری که بیمار زخم‌ها و ضایعات پوستی حاصل از بیماری را حس نمی‌کند و به مرور این ضایعات تبدیل به زخم می‌شوند که چهره‌ای بسیار ناخوشایند ایجاد می‌کند.
گاهی جذام خود را به شکل ضعف عضلانی و فلج نشان می‌دهد که موجب ایجاد معلولیت‌های جدی می‌شود.
کوری نیز می‌تواند از دیگر عوارض این بیماری در طولانی مدت باشد.
leprosy.ca
